Waldenkolk Oliveira, znany jako mestre Preguiça, urodzony Sítio do Mato w Bahia, w Brazylii. To był czerwiec 1947. Jego mama zmarła jak on miał tylko 7 lat, został pozostawiony światu, o którym wiedział tak mało. Trzy lata później znalazł się w Salvadorze, żyjąc na ulicy, sypiając pod mostem wraz z wieloma dziećmi ulicy. Stale szukając jakiegoś kierunku w życiu, spędzałby swój czas w ubogiej dzielnicy w Bahii, jak Calçadas i Ribeira. Gdyby nie poznał Gilson Capoeira z dzielnicy Periperí w 1959, który nauczył go pierwszych ruchów Capoeira i zaprowadził go do akademii Mestre Bimby. Potężny mestre nauczył go reguł, dyscypliny i szacunku w którym Waldenkolk został wytrenowany.
Jakie było twoje pierwsze spotkanie z Mestre Bimba? Pamiętasz coś jeszcze?
Kiedy weszliśmy do budynku, uczniowie trenowali w małym pokoju na drugim piętrze akademii. Mestre Bimba odpoczywał na końcu pokoju. Siedział spokojnie, a jego oczy obserwowały każdy szczegół. Od tego czasu, kiedy zobaczyłem go pierwszy raz, poczułem, że ten człowiek jest wielkim i potężnym mentorem, który nie potrzebował broni, żeby się obronić. Byłem zaciekawiony siłą tej sztuki walki I duchowością jaką czułem w atmosferze. Wiedziałem, już, że Capoeira zostanie czymś ważnym w moim życiu.
Czy niedługo byłeś przyjęty jako uczeń?
Kiedy powiedziałem mestre, że chce trenować, wymamrotał i powiedział, żebym zrobił „queda de rins.‟ Oczywiście przewróciłem się, zapraszając mnie do trenowania z nim. Trenowałem tam dopóki nie zostałem graduado z akademi Mestre Bimby.
Jak wyglądała ceremonia graduado?
Graduados zbierali się w domu Mestre Bimba na ceremonie. Wszyscy byliśmy w białych spodniach, koszulkach I butach, jak tradycja nakazywała, jeżeli nasze ciała dotknęły ziemi podczas gry, pojawił się brud. Każdy graduado dostawał niebieski pas I mały srebrny metal z wyrzeźbionym Capoeristą. Później była wielka impreza, z wszystkimi capoeristas i ich przyjaciółmi.
I co oznacza twoje przezwisko Preguiça (leniwy)?
Kontrola, siła, i giętkość uczni Bimby przerażała mnie bardzo i ukrywałem się za ławką, bojąc się brać udział. Byłem zawsze ostatnim, który wkraczał do Roda, z przerażeniem i też z uwagą. Ta powolność spowodowała, że Bimba dał mi przezwisko Preguiça.
Czy twój udział w grupach folklorystycznych w Bahii pomógł Tobie pojechać do Rio de Janeiro?
Tak, po tym jak zostałem graduado w 1965, Pojechaliśmy do Rio z grupą Vem Camará.
Powiedz trochę o doświadczeniach w Rio.
W 1968 i 1969 zostałem uchonorowany złotym Beribauem w narodowych zawodach. Jakże byłem mistrzem przez kolejne lata, wygrywałem złote Berimbau‟y, co było największą nagrodą w Capoeira na tamte czasy. Przez kolejne lata, przygotowałem najlepszych moich uczni, Mosquito i Borracha, by pojechali na tą samą imprezę i zostałem mianowany najlepszym trenerem w Brazylii, Jako mój sukces jako nauczyciel. By podnieść swoje kwalifikacje, studiowałem psychologie na uniwerytecie. Ten uniwersytet był pierwszym, który zaoferował kurs Capoeira, i gdzie byłem profesorem.
A twoje doświadczenie w Europie?
Pojechałem do Europy jako członek baletu i spędziłem tam czas praktykując Capoeira prawie we wszystkich krajach. Kiedy powróciłem, kontynuowałem dając zajęcia wraz z grupą Senzala, kiedy ukończyłem naukę w 1976 pojechałem do Austrii zrobić specjalizację Psychologiczną, i nauczałem Capoeira. Na mój powrót, oprócz moich normalnych zajęć, perforowałem występy Capoeira, w teatrze, klubach, i w TV. Wyszkoliłem dwie grupy: Mucuiu nu Zambi i Ganga Zumba. Zrobiłem również przedstawienie w Fantástico [bardzo popularny show telewizyjny w Br.], grają rolę Madame Satã.
Jakie były twoje doświadczenia w Stanach Zjednoczonych?
Nie umiałem Angielskiego, ale lubiłem wyzwanie w uczeniu Capoeira w innym języku. Z pierwszych słów, które nauczyłem się, były to “prawo” i “lewo” wypisane na moich rekach, co pomagało mi w nauczaniu. Po roku, Wykształciłem silną bazę u moich uczni.
Przetłumaczone przez Bozo
Ze strony:
http://sfcapoeira.com/2008/04/29/an-interview-with-mestre-preguica/
